Uyuyordular Şiiri - Sevinç Başbuğ

Herkes
Uyuyordu...

Ben yürüyordum.

Sokaklar boştu
Kimsecikler yoktu
Caddelerde...

Ben yürüyordum.

Evlerin ışıkları kapalıydı
Sokak lambaları bile
Uyumaktaydı

Ben yürüyordum.

Ağaçların arasından
Çimenler üzerinden
Koyu
Lacivert gecenin içinden
Geçiyordum.
Nefesim nefesimde
Yollar bir bir
Çözülürken
Örgülerinden
Ben saçaklarını seviyordum
Söğütlerin.
Lacivertti gece.
Gökyüzü fener alayı
Gibiydi.
Bir vahşi bulut senfonisi başlamıştı
Gölge oyunlarıyla
Ve ardından keskin
Donuk
Soğuk kanlı bir katil edasıyla
Dolunay..
Seviyordum dolunayın
Bu çingene cinayetlerini.
Gecede şiirsel özgürlükler
Besteleniyordu

Ben yürüyordum...