Uyuyorduk... Şiiri - Cengizhan Eren

uyuyordum zamansız
gece yarısından kalmış dertlerle
uyandırıyordu televizyon
televizyonda bir kaç adam vardı
kabusumdakilerden

uyuyordum
birden üstüme yıkıldı ev
uyuordum
soymuşlardı evimi
zar zor toparladık derken
gitti bankadakilerde elden
ve yine uyuyordum ben...

uyuyordum ben
bir poşet geldi
kömür ekmek vesair
neyin nesiydi bu
bir ara dışarı çıktım
mektup attım bu iyiliksevelere ben
uyku sersemiyken

yine uyuyordum ben
çaldı kapı
para istediler dileciler
attım elimi cebime
yazıktır dedim verdim
ben...
sonra uyandım yine televizyon ile ben
poşeti getirenlermiş aslında
o dilenciler..
ve yine uyudum ben

ben uyuyorken yalnız değildim
bir evdik biz
ayrı aytı yerlerde sakin sakin
dinlenen
bazen kapımızı çalıyor gibi oluyordu birileri
ama hep
uyuyordum ben...
uyuyorduk biz
ben uyuyorken