Uyuyanlar Bahar İle Uyanır

Güneş aynı yerden doğmaz her zaman
Doğduğunda güller açar gülerken
Göze perde çeker yükselen duman
İnse cinne ulvî rahmeti varken

Bahar ile hep ölenler uyanır
Kuruyanlar yeşillere boyanır
Tüm mevcûdat Halîkına dayanır
Kimi geç canlanır kimisi erken

Seher vakti vakitlerin şâhıdır
Sabahın nemâzı inşirâhıdır
Öğleyle ikindi cennet rahıdır
Mağrib’e, İşâ’ya arkadaş derken

Günde beş kez İmânını tazeler
Ezân, okununca Tilkiyle, keler
Öylece dururda, kuzular meler
Kendi hâllerince zikir ederken

Selimoğlu; ı’yân eder özünü
Sakınmaz budaktan taştan sözünü
Uhrevî âleme dönmüş yüzünü
Ellâh için Habîbullâh gülerken

İSLÂMİ: Emeksiz yemek haramdır?
Mümine; nahoş söz demek haramdır
Bahar geldi mevcûdatı uyandır
Kimi nâra kimi nûra giderken