Uyuyankara Şiiri - Bahar Çetiner

içinden gelip geçtiğimin şehri
ne yalnızlıklar yaşattın bana çaktırmadan
köprüsünün altında dünyalar dönerdi
ne küfürler savrulurdu döner kokulu duraklarından

içimden parçalar bıraktığımın şehri
karanlık çökünce başlardı kaçmalar
tiner mi kapkaç mı dersin evlat mı
kaldırımlarında kavga ederdi yosmalar

içinde eylemleri gördüğümün şehri
salıncaklarımın sallandığı parkımda
yedi kat zırhlı polis amcalarla
savaşçılık oynardı işçiler,memurlar

adalet isteyen her bahtı karanın şehri
soğuk gecede üst geçitte gördüm eşitliği
üstünde ince bir atlet yaş yedi
sessizce uyuyordu uyuyan şehrim gibi