Uyuyan Güzel Şiiri - Sema Deniz

sevgi tutuldu ay geçerken önünden

önceden yeşildi gözlerimiz
her şey yeşildi
karardı hava, üzüm kökleri karardı
gölgeli şaraplar sökün etti mahzenlere
şişelere sızdı kötürüm duvarların tadı

bir kuple çalabilmek için an’dan,
kol ağızlarında büyümüş,
kenevirle semirmiş,
neşeli rum şarkıları besledik; gizliydi
kızıl, sarı saçlı kadınları,
kermeslere sürdü öpüşken sığırtmaçlar
dere, tepe dümdüzdü
bir örnek çocukluk bisküvilerinden
ve çoğul aşklardan geçtik
krem rengi ayakkabılarımız utangaç

tersine ürüyor şimdi guguğu çalmayan saat
acele silmeli kumsalı ışığın kalıntılarından
kadehsiz, şaşkın eller için geç;
şarap kor rengini giyinse de-
artık el ele uzaklaşmalı usulca
ayı uyandırmadan

şafak söküyor