kelimeler seni anlatamadıkları için birbirine kızıyordu seher vakitlerinde... ve bu sonu gelmeyen gecenin bitimine yakın kuşlar ne güzel dertleşiyorlardı,
bir ben miyim sabahın ilk ışıklarını bekleyen..?
bir yandan yokluğunun acısı öte yandan varlığının... ey mekanı var ile yokun üstünde olan kişi beni böyle harap ediyorsun etme...uyan artık da
gör şu pencerenden içeri girmeye çalışan eşsiz güneşi...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta