kelimeler seni anlatamadıkları için birbirine kızıyordu seher vakitlerinde... ve bu sonu gelmeyen gecenin bitimine yakın kuşlar ne güzel dertleşiyorlardı,
bir ben miyim sabahın ilk ışıklarını bekleyen..?
bir yandan yokluğunun acısı öte yandan varlığının... ey mekanı var ile yokun üstünde olan kişi beni böyle harap ediyorsun etme...uyan artık da
gör şu pencerenden içeri girmeye çalışan eşsiz güneşi...
Dedi: düş içime sır olsun müsveddeler.
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Devamını Oku
Uçsun bir dem! uçsun buzdan kalbimde.
Hangi yitik güzden kalmış bu yaprak
Bu bahnamede şal.. inmez üstümüzden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta