kelimeler seni anlatamadıkları için birbirine kızıyordu seher vakitlerinde... ve bu sonu gelmeyen gecenin bitimine yakın kuşlar ne güzel dertleşiyorlardı,
bir ben miyim sabahın ilk ışıklarını bekleyen..?
bir yandan yokluğunun acısı öte yandan varlığının... ey mekanı var ile yokun üstünde olan kişi beni böyle harap ediyorsun etme...uyan artık da
gör şu pencerenden içeri girmeye çalışan eşsiz güneşi...
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta