Uyuyamıyorum Sevgilim!

İnanmazsın ama
Dün seni asla affetmeyeceğimi söylüyordum
Bugünse deliler gibi aşık olduğumu
Sonraki gün ne olur..?
Kim bilir..?
Sorarlarsa alıştım, yok artık diyorum
E yalan da sayılmaz
Yoksun artık
Ama alıştım mı meçhul!
Daha önce hiç bu kadar zorlanmamıştım
Bir insanı kendimden sökerken
Bir insan mıydı sökmeye çalıştığım
Yoksa kalbimin bir yarısı mı
Cevapsız soruların ve tavandaki ip arasında sıkışıp kaldım
Amacımdan, bir o kadar yaşamdan koptum
Bitiğim biraz
Beni bu denli kılan senmişsin
Ben bunu yokluğunda buldum
Elbette her yara bir gün iyileşir
Anılar unutulur, verilen sözler uçar gider
Dinlenilen müzikler yazılan şiirler sadece bir kağıt parçası olarak kalır.
Kalır mı?
Noldu şimdi?
Tek bir kırgınlık kaldı onca hayalin külünden
Nefesini hissedecek kadar yakın olabilmek...
Belki bir gün...
Bir gün veyahut mahşerde
Elbet bir gün...