Uyuyamamki... Şiiri - Ahmet Elmalı

geceler işkence oldu sevgilim bana
sana dokunamadan ben uyuyamamki
aramızdaki mesafe yarım metre olsada
o yarım metre şimdi bin asır uzaklarda

uyumak için ağladım yıllarca sessizce
ne umutlar bıraktık biz o ilk evetlerde
kapandı kapılar dokunamam o tenine
tenin korlarla yansa vermez hevesime

kalakaldım gecelerde yalnızmı yalnız
selamsız sabahsız biz en uzak yakayız
attık aniden imzamızı ayrı ruh defterine
alıştık belirli sonumuza biz uslanmayız

kelimeler düğümlü kaldı bu gecede yine
günahım neydi sanki geldi sensizilikle
ay ışığı yok gurubda mehtap sönük işte
hüznümle buluştuk bekliyordu hevesle

sessizliğe olan isyanım dökülsün artık
sevgiyle açlığım tende buluşsun artık
ey aşksızlığım zaman çok geç olmadan
gecelere dolan hıçkırığım gömülsün artık

vebali çok ağır olur sevilmeyen hayatın
anlamı yok gecelere attığın her imzanın
bak ardında üzgün boşa geçen yıllarım
sensizliğe isyanla dondu kaldı bakışım