Uyuyamamak üzerine Şiiri - Tolga Sönmez

Kapatınca kirpiklerimi, gözlerimin ardında canlanıyorsun,
en bakılmaz görüntülerinle yürüyorsun karanlığında gözlerimin.
Saatler geceyi vurduğunda,sessizliği yırtıyorsun
cam titreten çığlığınla.
Kapılar kapalı ardına kadar,
sımsıkı bağlamışsın ayaklarımı
kaçacak yer kalmamış heryerde ayak izlerin.
Soluğunu,kalp kıpırtını duyuyorum hızlı hızlı.
Gökyüzü koyu kızıl,
yerlerde kan göletleri.
Ellerin keskin bıçak gibi.
Yüzünü seçemiyorum fakat,çirkinsin besbelli.
Sesinin tonunu hayal edebiliyorum,
korkunçsun tepeden tırnağa
kaçamıyorum senden korku,
senden uzakta biryer yok.
İçimi adımlıyorsun hücerelerimi.
Benden istediğin ne bilmiyorum
amaçladığını alamadınmı hayattan.
Ne olur soluğun dokunmasın yüzüme,
Uykularımı zaptetme ne olur
gecelerimi özgür bırak
yaşamanın ancak böyle anlamı olacak.