Uyuyamam Anne Şiiri - Aşknüma Atakan

Suya üfle mutluluğun nefesini ver içeyim,
Gül bitiren damlaları gönlüme dök yeşereyim,
Kokusuda, lezzetide senden olsun anne...
Yağmursuz buluta rahmet demem,
Sözünün eri olmayana söz etmem,
Gülün tomurcuk olduğu sabahı bulmak ne mümkün?
Yıldızlar döker mi gözyaşı bilmem...
Güneşe dokunmak,
Yağmurla uyumak,
Rüzgarla konuşmak zor değil,
Zor olan benim anne.
Elindeki örgü gibi emek emek işlediğin benim.
Elimdedir dünya benim,
Bazen Nuh'un gemisinde,
Bazen Semud kavmindeyim.
Derdim bülbüle ortak,
Ve gönül vatanım kurak mı kurak...
Bir gün geleceğim anne.
Ufukta beklerken beni sen,
Kurşunlarımla yollarına düşeceğim.
Pencerede gözlerini bulduğumda anne,
Gül bahçelerimi sunacağım sana.
Sabahlarımdan bir sabah,
Parmak uçlarımda girip eve,
Gül yanaklarına dokunduracağım;
Konuşmaya gücü yetmeyen dudaklarımı...
Ela gözlerini öperken anne,
Korkma, bir daha ayrılmayacağım.
Sesinle uyandığım sabahları,
Örterlerse simsiyah bulutlarla,
Yak bütün sabahlarımla beraber dertli satırlarımı.
Ve ilk karla beraber dök küllerini sayfalarımın,
Düşmanlarımın yolları üzerine.
Gönlümdeki hançer izleri sızlıyor,
Yanımda kal bırakma anne...
Bir dertli gecedeyim yine,
Cümle alem gülse neye yarar,
Ben gülemem anne.
Süt rengi kazağıma sarılıp ağlayamam.
Taş yüreklere vursamda dertli başımı,
Bilemem artık anne,
Ne doğruyu ne yanlışı.
Sokağımızda ki direkte dönemem,
Cami avlusunda kovalayamam kedileri.
İyilik edemem anne,
Korkarım avuçlarıma birkaç kuruş sıkıştırırlar.
Ellerim ceplerimde dolaşamam köhne İstanbul'u,
Ağlarım anne, ağlatırlar.
Deste deste Çiğdemler toplayamam sana küçücük ellerimle.
Kollarında uyuyup, yanında uyanamam,
Ninnilerini duyamam.
İşte o gün bugündür,
Uyuyamam anne,sensiz uyuyamam.