‘Uyu, uyu da büyü..’ diye uyutulduğumuz günlerde bilseydik büyümenin hiçbir iyi tarafı olmadığını, uyur muyduk söz dinleyip usluca?
Uyudum; büyüdüm,
okudum; belki adam oldum,
sevdim; aşık oldum,
unuttum ondan öncesini, ne olduğumu kim olduğumu unuttum..
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta