Uyutulmuş Yürekler.. Şiiri - Melike Temur

‘Uyu, uyu da büyü..’ diye uyutulduğumuz günlerde bilseydik büyümenin hiçbir iyi tarafı olmadığını, uyur muyduk söz dinleyip usluca?

Uyudum; büyüdüm,
okudum; belki adam oldum,
sevdim; aşık oldum,
unuttum ondan öncesini, ne olduğumu kim olduğumu unuttum..
Yalnızca baktım gözlerine, tutsak oldum..
Sevildiğimi sandım mutlu oldum..
Sonra bir gün çekip gitti, kahroldum!
Uyudum..
Günlerce, gecelerce uyudum..
Uyandığım da geri gelmiş olur diye,
gözlerimi açtığımda baş ucumda durur diye
uyudum, uyandım defalarca..
Hiçbir şey değişmedi,
büyüdüğümle kaldım yalnızca..
Artık uyumak büyümek için değil,
‘unutmak’ için..
Belki gerçek olur da unuturum onu diye,
her gece aynı ninni dilimde;

“ Uyu, uyu gönlüm bir daha uyanmamacasına..’’