Ateşlerden korktuğum yok benim. Kundaklanmış hayallerimin, acı dolu yangınlarında çığlık çığlığa kalmış sesim. Kendi çabamla kurtulup, yanmış ellerime, kendi nefesimle üflemişim. Feryadıma sağır olan kulakların, suyuna minnetim yok artık.
Yaramı sarsın diye kimin sedyesine uyuduysam, yaramın içinde, kendine yarayacak derman aradı. Gözümde beş para etmeyen varlığınız, çok yara deşti gönlümden. Kimi, ortak gördüysem acılarıma, ortasında yapayalnız bıraktılar enkazımın.
Durabildiğiniz kadar öte durun şimdi sağ kurtulan öfkemin intikam dolu pençesinden. Kirli gözleriniz değmesin aldattığınız cümlelerimin saflığına.
Şimdi kınına küsmüş kılıcımın çekilme vakti.
Kollayın kendinizi...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta