Ateşlerden korktuğum yok benim. Kundaklanmış hayallerimin, acı dolu yangınlarında çığlık çığlığa kalmış sesim. Kendi çabamla kurtulup, yanmış ellerime, kendi nefesimle üflemişim. Feryadıma sağır olan kulakların, suyuna minnetim yok artık.
Yaramı sarsın diye kimin sedyesine uyuduysam, yaramın içinde, kendine yarayacak derman aradı. Gözümde beş para etmeyen varlığınız, çok yara deşti gönlümden. Kimi, ortak gördüysem acılarıma, ortasında yapayalnız bıraktılar enkazımın.
Durabildiğiniz kadar öte durun şimdi sağ kurtulan öfkemin intikam dolu pençesinden. Kirli gözleriniz değmesin aldattığınız cümlelerimin saflığına.
Şimdi kınına küsmüş kılıcımın çekilme vakti.
Kollayın kendinizi...
Kayıt Tarihi : 14.6.2017 01:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!