umuda yelken açtım....
kasırga tuttu beni...
saman çöpü gibi uçtum...
deryalar yuttu beni...
karadan karaya vurdu...
gök gürledi deniz kudurdu...
unuttum sılayı ana yurdu....
bilenler unuttu beni...
nereyim bene bilmiyorum....
kaybettiklerimi arıyorum....
koca bir boşluğu sarıyorum....
felek dokuz doğurttu beni...
sürükledi yaprak misali....
paramparça ruhumun hali....
dünyada yok belki emsali...
yağlı kazıklara oturttu beni....
ne ismim kaldı nede cismim....
boş çerçeve olmayan resmim...
umudu kestim oldum teslim....
beleyip toprağa uyuttu beni...
Erdem Bağcı
Kayıt Tarihi : 15.12.2021 18:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Erdem Bağcı](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/12/15/uyuttu-beni.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!