Uyutmayan Şiir Şiiri - Feyzanur Çelik

Dağlardan ittim kendimi
Hiç acımadan,
Kendine acımayana
kayalıklarda acımıyor .
Kanatlarım vardı bahsetmedim
Doğuştan hep vardır
Kırıldılar o günlerde
Kanatları olduğunu bilmeyene
Uçmak ne haddine!

Bir şey oldu;
Acı ,hissi uyandırdı
Uyanmak iyidir
Uyanmak görmektir
Başlamaktır,bitirmektir.
İyileştirmek için önce
acıyı hissetmek gerek
Acıyan yer nere ise
tamir edilmesi gereken oradır.
Bazan bir yerim sızlıyor
Merhemini arıyorum
Bir bitkinin özü şifam oluyor
Kuş sesleri umut
Bir gün diyorum,
Uçar mıyım bende?
Özgürce !
Belki bir bülbül, şakıyan diliyle
Belki sığırcıklardan bir tane
Belki de kırlangıç olurum,
Yağarım fillerin üstüne

Anlatıyorum bunları
Kanadı olduğunu bilmeyene
Belki çırpar
Dünya dökülür tüylerinden