Uyutmayan Gecenin Şiiri

Kan ter içinde uyansam sevdana karşı
o sessiz sabahlara,
Hani bitmek bilmeyen gecelerin;
O soğuk, yalnız, karanlık sabahına.
Sabah namazına kadar düşünsem seni,
sonra aydınlansa gün.
Seni unutmak mümkündür belki
Zincire vurulup edilsem sürgün

Sabah namazında alınan abdest soğukluğu
gibi bir şeydi sensizlik.
Hutbeyi dinlerken dalıp gitmek gibi
Ya da mehtabı seyrederken güneşi görmek
dinlenen şarkının bittiğini farketmemek
karmaşık duygular anlayacağın
gerçi anlamazsın sen
hiç anlamadın ki
anlasaydın seni sevdiğimi
anlasaydın sen çok sevdiğimi
anlasaydın sen diye ölüp bittiğimi
üşür müydüm şimdi böyle