Bir sabah karda uyanıyorum.
İliklerime kadar keskin soğuk ile açıyorum gözlerimi.
Korkuyorum,sol tarafım uyuşuk.
Sancılar , dil olmuş bedenime haykırıyor.
Dur diyor, sadece Dur!
Celladın olacak sancın mıyım ?
Korkuların kadar derin,
Rüyaların kadar vazgeçilmez mi ?
Ben neyim ? Yada Kim ?
Bir soru tüm benliğimi anlatabilir mi insana ?
Benzetmeler , Betimlemeler veya yerine koymalar,
Doldurabilir mi senin yerini senden başkası ?
Bir yaşadım , bin sustum.
Dertlerin kabuğu bu postum.
Yorgunum sadece yorgun.
Bir yıldız üzerinde uyumak istiyorum sadece.
Belki yeni kayacak ben olacağım o gece.
Kayıt Tarihi : 19.5.2019 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
esti bir rüzgar gibi.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!