Uyuşturmuştum Kıskançlığımı

Of ulan Ooooofff! of! Yüreğim kabarıverir
Bir kalem, bir kâğıt ve bir sancıdır, başlangıç
Derinlerde... derin derin... dipsiz yasaklar uyanıverir
Ölçüsüz güç duygularıma... Duygusuz dalgıç.

Doğduk, Büyüdük ve öleceğiz
Yaşadık bir şeyler ama ruhum hala aç! ...
Hiç inanmasam da, ellerimizi çözeceğiz
Sayende bitti aşk! Kaç sevgili biricik kaç.

Güzellikler yaşadık, korsan dağı karşısında,
Kaprislerine, kıskançlıklarına az mı sabır gösterdim…
Hava atıyordun benimle, eski sevgililerin çarşısında
İçimdeki boşluğu doldurabilmeyi çok isterdim.

O ev, sokaklar, caddeler, anılarınla doluydu senin,
O yalanların yok mu o yalanların, çok zorlamıştı beni…
Taşkınlıklarının ispatıydı, malum hediyesi Emine’nin
Arka komşunun öksürüğü, açıkça davet ediyordu seni.

Kimi artist, kimi anarşist, kimi şarkıcı, türkücü, kabarıktı liste,
Gerçekten inanabilseydim sözlerine, hepsini de yakardım…
Bana yamadıkların, çoktan kaybolmuşken mazi denen siste,
Temcit pilavı gibi tekrarlanırken, ben sana yutkunarak bakardım.

Şaraba vururdum kendimi, birde elele gezmeler ve alış veriş,
Uyuşturmuştum kıskançlığımı, aşk gittiği yere kadar gidecekti…
Beni suçlarken sen, şiirlerinle, fotoğraflarınla açık seçik seviş,
Ah o tabletindekiler ah! Bu macera elbette ki bir gün bitecekti.

İstemem diyerek hep istedin… Uyanmıştım Dükkan’ınız önünde,
Ben her şeyimden senin için vaz geçmişken, sen hiç tatmin olmadın…
Taşucu’nda tokatın, tuzla buz olmuştu her şey, aşk ayrılık yönünde,
Doğum günüm ve son… Habersizce gidişin, asla saç baş yolmadın.

Yılgın Yağmur her şeye rağmen sevmişti… Anlayamadın ki sen,
Vicdan aynana bir bakabilsen, sen beni asla böyle suçlayamazdın…
Ailenin reisisin masalı çok kısa sürdü… Zaten hiç inanmamıştım ki ben,
Eceabat ta düştüğün durumu bir anlasan, beni asla harcayamazdın.

Yıllar geçti çekip gidişinin üstünden, sisli puslu senli bütün hatıralar
Yaşananlar bir rüyamıydı? Bilmiyorum ki, galiba sen bir yalandın.

Kozan, 20.02.17 – 02.41 Y.Y.