Uyusam, Uyansam Şiiri - Bekir Dalkıç

Çünkü, senin gözlerindeki iki küçük pencere.
Bakınca gözlerinin içinde gördüğüm o küçük ülke.
Çünkü, orada hiç aç kalınmaz, susuz da.
Ve hiç üşünmez o ülkede, bilirim,
Güneş doğar yüzün gülse.

Çünkü çevirsen benden gözlerini.
Işıksız kalır köhne eşyaları odamın.
Benim gözlerimin perdeleri uzun zamandır kapalı,
Solar ışıksız kalan teni o adamın.

Çünkü, çatık da olsa kaşların,
Şimşekler de çaksa bakışların, olsun.
Mülteci olmaya da razıyım ben, yanında göçmen kuşların.
Al beni gözlerindeki o ülkeye.

Çünkü yağmurunda ıslansam sırılsıklam.
Uyusan günlerce, uyanmadan,
Tuzağa düşürsen, kapana kısılsam.
Yalnız ve yorgun.
Çünkü, seyir halinde bir seyyah.
Yönsüz, yordamsız, yürüsem dursam,
Hiç yitirmeden umudumu,
Hiç yıkılmadan ayakta kalsam.
Biter umuduyla bu amansız sürgün.

Ve bir gün ansızın,
Şırıl şırıl akan bir şelale de alsam soluğu.
Sıcacık atan yüreğin de bulsam kendimi, yansam.
O kızıl şerbetinden kana kana içsem dursam.
Körkütük sarhoş olsam.
Uyusam, uyansam.
Uyusam, uyansam.
Uyusam, uyansam.