Uyurken Yoruldum Şiiri - İbrahim Ozan Vural

Yoruldum...
Bazen yaşamaktan.
Bazen de ölmekten.
En çokta ölüp ölüp dirilmekten.
Yaşadım...
Kimi zaman çok şeffaf.
Kimi zaman çok renkli.
Ama genelde siyah beyaz.
Şaşırdım...
Bir seni gördüğümde.
Bir seni sevdiğimde.
Bir de gittiğinde.
Sonra da yaşadığıma şaşırdım.
Sevdim...
Bazen yaşamayı.
Bazen yok olmayı.
Bazen kendimi, bazen de seni.
Ama en çokta sevmeyi sevdim.
Uyandım...
Çoğu zaman gecenin kör karanlığında.
Arada şafak sökülme zamanın da.
En çokta yaşarken uyandım.
Yaşadım ve sevdim.
Daha sonra da sevmekten yorumdum.
Ve şaşırdım.
Sonra uyandım.