Uyurgeçer Şiiri - Can İnce

“Who so plot out this sword from the stone and anvil, is the true born king of all Britain.”
Rick Wakemann- King Arthur and the Knights of the Round Table

“Hangi nehir olsan karşı yakana geçerim.
Sularda ses yok, kulaklarım yok benim.
Her cahil horoz gibi, bana da
Uçmayı öğreten olmadı atalarımdan.
Oysa binlerce yıldır vazgeçmedim
Kör olası kanatlarımdan.
Derindir gagam, derindir derim ve kuş beynim! ”
Sözleri gakladı kendini baykuş sandığı için
Gündüzleri uyuyan transseksüel tavuğun gagasından.
Yumurtlamak ağır mı geliyordu, ne?
Kendine bir ibik yaptırmıştı som altından.
Sular akmaya devam ediyordu...

“Denize bekaret kemeriyle girilmez.
Bakire beyinle hangi denize girsen, batarsın!
Her solak savaşçı gibi bana da olmadı öğreten
Kılıcı sol elimle kaldırmayı.
Yarı deli bir saplantıymış diyorlar
Beni böylece yokluğa mahkum var eden.
Keyifsiz bir güne denk gelmişim
Kimlerin keyif anlarını göremeden.”
Diye söze başladı elindeki vazoyla,
Kendini savaşçı sanan omniseksüel ihtiyar.
Ölmek ağır mı geliyordu, ne?
Kendine bir beşik yaptırmıştı som altından.
Sular devam ediyordu akmaya...

“Kim olursan ol, kılığına girerim.
Akıyordum, akıyordun, akıyordu.
Boynumuza borçsa bu şekilde yalnızlık,
Durmadan kendinden parçalar koparan
Bir sarhoş balık ağı gibi,
En sevdiğimiz şarkıları tersten söylüyorduk.
En sevmediklerimiz oluyorlardı böylece ağır ağır.
Benim şarkılarım sizin nehrinizde yüzmez.
Asi kulaklarım zehrinize sağırdır.”
Diye söze başladı elinde ucu kırılmış bir okla
Kendini geçmiş sanan şimdiki zaman.
Akmak ağır mı geliyordu, ne?
Kendine ayyaş bir tanrı heykeli yaptırmıştı som altından...
Zaman devam ediyordu sulara...

“Yüz kova su al dibinden,
Eksilmez denizin yalnızlığı.
Sonsuza kadar yalnızdır her damla da;
Biz bakarız,
“Deniz” deriz.
Damla çıkmış bile olsa iki damla atasından;
Biz bakarız,
“İşte yine damla.” Deriz.
Hepsi saydamdır ya,
İçlerini göremez, keyifleniriz.”
Diye söze başladı iki insandan olma
Kendini insan sanan insan.
Hiç altınsız bir dünya yaptırmıştı kendine.
Sular zamana karışmış akıyor,
İnsan susmak bilmiyordu...