Uyur Uyanmaz Kadın Şiiri - Ozan Efe

uyur uyanmaz kadın
düşlerin coşkusunda
yalnızlıktan muradın
düşerim kuşkusunda
kuz
yanı
üşümüş
saçlarına
dağınıklığın
üstüne dalışın
parmak arası tutam
hıkkıdığınla yutsam
soluğun alışın
mırıldanışın
uçlarında
taşımış
anı
uz
üveyik yuvasından
çığlıktır havasından
yüksekçe ovasından
şaşar kış uykusunda
yalvar yakar olduğundan
bu yanadır
dudağında kıpırtıdır
gözlerindeki yangı
su içinden durulur
yeni göçler kurulur
yüreğinden burulur
dönüşün korkusunda
nicedir sızıdır
ağzına gelir canıyla bir
tutar elinden
tutar yiğidini
uyur uyanmaz kadın
tuz
kaya
tozudur
dilimizde
yaladığımız
gözlerinde tortu
dudağındaki hüzün
derlenip topla güzün
dağdan gelen yortu
suladığımız
gölümüze
kuzular
aya
buz
ozan efemde kaldı
kimi uykuya daldı
kimi curamla çaldı
incecik burgusunda
201211denizligülcebuluşma