Uyunmadı uyunmuyor eminim

Uyumuyor deminde gecenin kahrın ve bu günün tüm hayınlarının…uyumuyor eminim…
gözleri yaşın ışığında….
öylece nöbetinde gecenin…ad kadar eminim uyumuyor….
gecenin üçlerine yüküm var benim…
tüm çıkmazlarında kederin….
hiç bağra bağra söylenmemiş o türkülerin isyan bayrağıyım şimdi..o uyumuyor…
bende nöbetindeyim…
Korkuma saklanır tüm gerçeğim….
kışına yangın öyle bi hasretim…
ve bütün tükenmezlerinde o görünenlerin sırına kadem bastı ellerim….
bi biritmi olmalıydı perden ucuna..
önünde sonunda takılan ayağına o hissine kapıldığın kan ter içinde uykularına saygıda eğilen benim…
bıçağın sırtı döşün üstü…
sesinde ağıtlanan o türkü…
kaçında selanın bilmem bu ölü…
ruhunda toprak gövdem ayaklanır…

Bütün ışıkları yanık odaların…
uyumuyor an kadar eminim uyumuyor…
çocukları var düşlerimin…saçı başı dağınık bitap hallerin..
kömürden yüzü sümüklü kolları…gülümseyişleri var o hallerin…hüzn-ü sevinç…
anlatıcaklarım var daha…
o yalınayak hastane koridorunda üşütmiyeyim diye aklı…
çorap geçirmeye çalışmışlığm var başıma…
Sonuçmu ?
Aklı cebe koydum yüreği başa…
Yürekle görmek ömre bela…

Sıırına erilirmi bu yokluğun…yoklukmuydu sıırı çokluğun…

vaktin geçliğine küfrüm…
uyunmadı uyunmuyor eminim…
30 mart 2017 Perşembe 03:59