Uyumsuz Şiiri - Mert Kanmaz

bilmediğim müzikler dinliyorum
ve resim uçlu kalemle çizilmez
gülüşün bile peltek senin
renkli ve gürültülü mutsuzluğun
noktalarını uzatıyorsun bitmemiş cümlelerin
sen diye soruyorum
sorular buruşturulmuş kağıtlar gibi
nefes alış verişlerin düzensiz
uyumsuz kalbinin atışıyla
sen bilmediklerini söylersin
olduğu gibi değil yüzün
bir ağacın ama çok yaşlı bir ağacın
arkasına saklanmış da izliyorsun dünyayı
kusar gibi içine çektiğin havayı
boğuluyorsun
hiç görmedim ama yere düşüyor gözlerin
yanan bir şey içiyorsun, üflemiyorsun
bütün karınlardan dışarı çıkma isteği
doğmak senin eylemin
ve doğarken yırtmak bir şeyleri
bilekler işlevsiz ölümün avuçiçlerinden olsun