Uyumam Gerek Şiiri - Bekir Dalkıç

Vazgeçtim şiirden.
El çok, dost yok,
Yok.
Gelmiyor cümlemin sonu hiç.
Yoruldum yürümekten.
Uyumam gerek, örtüp üstümü.

Vazgeçtim yazmaktan.
Kalemim küt, kalbim küt.
Kalemim mezarımı kazıyor hep.
Kafiyemin ahengi olmuyor.
Yıldım yaşamaktan.
Uyumam gerek, örtüp üstümü.

Kızıma kalsın şiirlerim.
Oğluma kalsın kızıma.
Habersiz gidersem de hiç bana kızma.
Kızma
Borcunu ödedim sevinçlerin.
Kederleri sırtlandım gidiyorum.
Uyumam gerek, örtüp üstümü.

Çocuklar annenizi üzmeyin.
Toprağımı çok da kazmayın.
Üstüm açılırsa diye hiç korkmayın.
Etimi yesin acıkırsa köpekler.
Benim kadar hayattan hiç bezmeyin.
Uyumam gerek, örtüp üstümü.