Uyumalıydım Şiiri - Miray Seyyar

hava ağarmıştı lambamı söndürdüm
ürkek soğuklukta alacalığa baktım
yaslandığım demir eriyecekti o kadar sıcaktım
karşımda gülümseyen eski model o araba ne kadar aksi duruyordu
düşünceler, sesler beynime çiviler çakıyordu
uyuyamıyordum
bir an olsun sesin beni bırakıp gitmiyordu
ayaklarımın altı yanıyordu
durduramıyordum
bir nefesle ürperdim
soğuk beni etkilemiyordu
kendimi söndüremiyordum
sönsem kor olurdum
sönsem kör olurdum
eros’un oklarını alma zamanı gelmişti
onları kıramıyordum
fena kan kaybederdim
seni büsbütün kaybederdim
yanan birkaç titrek ışık umudu hatırlatıyordu
ama ben sahtekardım
seni hissediyordum
beni hissettiğini kestiriyordum
ben çoktan kör olmuştum göremiyordum
ölmeden yanacağım anı isyankarca bekliyordum
böyle bir sabah uyanmamalıydım
çarmıhımdan çıkmamalıydım
evvelsi gece gözlerine bakmamalıydım
seni bulacağım
göreceksin