Uyumalı Şiiri - Nilüfer Velieceoğlu

Ruhumu dillendiremiyorum; gölgeler altındayım...
Aşkla bakan gözlerin gözlerime değdiğinde nasıl da coşar ruhum...
Bir deli; özgürlüğüyle mutluluğu kamçılayan...
ince bir ruh delice bakışları olan...
Aklın değil de sen kalsaydın bende... aklını çelebilirdim o zaman...
Gözlerini bana bıraktı giderken...
Bir de mektuplarını; kendini oku; hem güneş hem ay hem de yıldız... ama hep aynı yerde kal...
Senin yerine kucaklarım göğü...
Yıldızlar sönmeden uyumalı...