Uyumak sonsuza Şiiri - Burhan Bıçak

Kızgın sıcaklarda üşüyorum.
Yüreğimde düşmeyen buzullar var.
Dondurucu sıcakların ortasındayım.
Bahar şarkıları söylemiyor dudaklarım.

Zaman delip geçiyor yokluğunu.
Tutamadığım kurşiniler damla damla düşüyor
Sarılıp bedenimi eritirken yokluğun.
Karanlıklar çekiyor beni, içine içine.

Tanımsız serpintiler damarlarımda
Beynimin sağ tarafı ayaklanıyor.
Dolunayın gitmesini istemiyor yüreğim
Zifiri karanlıklar Uçurumlar görüyorum.

Uğultular arasında Yeşil hayeller kuruyorum.
Karmakarışık denir ya hani
Uçsuz bucaksız derinliklere düşüp
Tabancalar patlıyor kulağımın dibinde

Kan revan içinde yıkılıyor bedenim
Sevdiklerim geçiyor gözümün önünden
Bir rehavet kaplıyor bedenime
Huzurlu sessiz ama kimsesiz,

Ter içinde fırlamak yatağımdan,
Anlamsız gözlerle bakmak yoklamak bedenimi
Ve kucağımda güller, gül kokusunda uyanıp
Beni saran bir beden, ''geçti'' diyen gül kokulu ses.
Ohh be rüyaymış demek geliyor içimden.

Yada uyandım sanıp gül kokulu kollarda,
Gül kokulu gülüşlerde Uyumak sonsuza kadar.