görmekten
korkuyordu adam
ve
gün ışığını söndürdü
nasıl?
böyle iyi mi?
iyi dedi adam iyi
yalnız
evet
önce
mavileşiverdi pencerem
sonra
kanlanıverdi ufuk
ve bir uçağın gürültüsü
doldurdu gökyüzünü
martılar uyanmak üzereydi
saate baktığımda
ıssızdım,
herşeyden uzaktaydım
ve sen
bütün çıplaklığınla karşımdayken
biliyorsun uyuyamam
Kayıt Tarihi : 29.10.2003 00:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!