Uyumak Şiiri - Hasan Yılmaz

Sıradan bir akşam.
Başım yılgın,
Ve yorgun...
Avuçlarımın arasında.
Düşünüyorum...
Acaba ne yapsam?

Şöyle bir sevinç yaratmak,
Bütün insanlarla paylaşmak.
Gülümsemeleri fersah, fersah,
İşleyebilsem gözlere.
Hedefim kutsal,
Paylaşarak yaşamak.

Doğruyu mu oynasam us’umda?
Yeni kanunlar yazarak.
Haklının yanında evliya,
Haksızın karşısında eşkıya...
Acaba çok mu zor?
Adaleti sağlamak.

Acaba resim mi yapsam?
Düşüncelerimi anlatacak.
Renk renk, fırça fırça...
Kara kalpleri beyaza,
Aykırılıkları maviye boyasak.
İnsanlara insanca
Duyguları yaşatsak.

Mistik bir müzik doldururken odayı,
Sırdaşım kalemle şiir mi yazsam?
Şekillendirirsem her kelimeyi,
Bilir, tanırlar mı sevmeyi?
İki kelamla başlasam.
Sürekli aşkı arasam.

Acaba ne yapsam?
Bütün insanlara sunacak.
Otursam mı yerimde,
Hayaller kurarak?
Adam sendeeee...
En iyisi uyumak.

1990