Uyumak Şiiri - Mehmet Tekmen

Ağır ağır bir kervan,geçti akşam üzeri.
Ağır yük anlaşılan,develerin üzeri.
Pahalı hamuleyi,uzak yerlere taşır.
Vakur haliyle sanki,bulutlarla yarışır.

Ne umutlar götürür,ne haberler getirir.
Bu uzun yolculuklar,ne ömürler bitirir.
Dayanılmaz işkence,gelen gün bin beterse.
Beklemek ayrı bir iş,sabrın gücü yeterse.

Dakikalar sayılır,saniye hesabıyla.
Çizilir ara zaman,unutmamak kaydıyla.
Sonunda olan olur,tüm zamanlar silinir.
Dünyanın çıplak yüzü,her şeyiyle bilinir.

Acı gerçek ortada,yanılgılar ahmakca.
Olsaydı daha önce,tüm paylaşımlar hakca.
Hesabı kolay olur,mutlu sonu sorgunun.
Parıldayan gözlerde,izleri yok korkunun.

Konak noktası hanlar,gelen kervanı bekler.
Belki ona yeniden,yeni haberler ekler.
Uzaklaşıp giderken,ağırlaşan yüküyle.
Bir sayfa daha ekler,tarihe bu öyküyle.

Giden umut kervanı,ne gün geriye döner.
Şimdi yakılan fener,kervan gelmeden söner.
Hayallerin harmanı,savrulur sam yeliyle.
Arzuhal gitmez inan,yabancının eliyle.

Akıl ermez geçmişe,zaman nereden gelir.
Görebilen gözlere,mucizeler serilir.
Öne düşen kafalar,düşünceden bir yumak.
Kaldırıldı dünyadan,geceleri uyumak.