Uyuma konuşalım... Şiiri - Murat Ülkü

Uyuma konuşalım diyen de seviyordu
Hadi uyu geç oldu diyen de
Sadece biri kıyamıyordu, diğeri doyamıyordu
Ne güzel değil mi?
​
​İşte sevginin kendini ifade etmesinin değişik yolları var derken
Aslında bunu kastediyoruz, o görünmez dili
Aslında bu doğru, sözde kalmayan, eylemle can bulan
​
​Yani üşüyorsun al bu ceketi gi demek de sevginin bir göstergesi
Tıpkı bir köprü gibi, endişeyi eyleme bağlayan
Seni merak ettim demek de, o boşluğa atılan bir çığlık
Gidip sarılmak da; sözlerin bittiği yerde başlayan sessiz bir yemin
​
​Biri, her şeyi bilmek ister; yedin mi, geldin mi, kiminleydin?
Soru sormak, O'nun için duvar örmektir etrafına
Diğeri, sadece bakar; gözlerindeki hafif bir yorgunluğu yakalar
Sessiz kalmak, O'nun için dünyayı sessize almaktır
​
​Biri, her şeyi göze alıp yanımda kal derken
Öteki, her şeye rağmen iyi ol diye fısıldar
Biri, "üşürsen sarılırız" derken sobanın başında
Öteki, "al bu ceketi giy, ben sensiz de yanarım" der
​
​Ne kıyamayanın sabrı tek başına yeter
Ne de doyamayanın telaşı tek başına bir değer
Biri ateşi harlar, diğeri korur rüzgârdan
İşte aşk, bu iki ruhun sonsuzca akışıdır candan
​
​Kıyamayan, seni yormaktan çekinir, sessizce bekler
Sevgisi, bir annenin beşiği sallayan nazik elidir
Doyamayan ise, zamana sığmaz, her an seni ister
Sevgisi, bir çocuğun sarılmak için uzattığı hevesli koludur
​
​İkisi de aynı aşkın farklı renkteki ipliği
Biri gölge, diğeri ışıktır; sevginin gerçeği
Tüm yollar, aynı denize çıkar; adı hissediş
Yollar farklı, varılan yer hep aynı: Yürek
​
​Ve biz, bu zıtlıkların ortasında buluruz sıcaklığı
Çünkü biliriz ki, sevgi ne yalnızca kıymak, ne de yalnızca doymaktır
O, her ikisinden de alıp, kalpte kurulan bir taçtır
​
​Yıllar geçer, doymak yerini huzurlu bir kabullenişe bırakır
Kıyamamak ise, derin bir güvene evrilir
Ne o telaş kalır ne o ince endişe
Sadece birlikte var olmanın sessiz, bilge neşesi...