Ne çok unutuyoruz. Her gün biraz daha azalıyor kelimelerimiz. Sen bana kelimeler bağışladın. Sevmeyi öğrettin. Sen bana bilmediğim aynalardan göründün. Şimdi, takılıp kaldığın dünya uykularından seni uyandırmak ve 'hoşçakal' demek isterdim. Uyu sevgilim. Benim belalı aşk yolculuğumun biricik mimarı. Uyu...
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta