Uyu uyu uyu gündüzler parlıyor
Yürü yürü yürü insanlar gülmüyor
Burda kuşlar ötmüyor
Bilmiyorlar ki bilmiyorlar insanlar ölüyor
Gündüz ve geceler arasında sürünüyor
Sokaktaki çocuk bir aile özlemi ile büyüyor
Tek başına yeni bastı 10 yaşına
Belki de darbe alıcak kaşına ekmek kavgasında
Ses çıkartmadı kimse yok yanında
Saygısından değil korktu serserilik yoktu kanında
Tecrübe değil yaşında asıl tecrübe göz yaşında
Kurtulmayacan kaçınca herşeyi bitir aklında
Sen uyu uyu yankılanmayan kuyu
Şansımızı yok kuruttuk suyu
Sesimizi duyuramadik son durak bumuydu
Gittiğimiz yerde biz yoktuk
Kayıt Tarihi : 2.10.2019 20:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!