Uyu Şiiri - Zeynep Beşen

şu içimde çılgınca dönen imbatları sökerek başlıyorum her şeye
her şey dediğim sadece gözlerine
ve suskun bir gece
içimde yanan her su
kamçılıyor her sabahı
yokluğuna alıştığımı sanan her inancın putunu
bizzat ben taşlıyorum
ucu engin denizlerde
yere batıyor sancım
yüzümde derin kahkahalar
ve sözlerimden bir demek karanfil topluyorum sana
sana dediysem
sadece sesinde boğulmuş binlece taya
her yanımdan doğuyor zemheri
kalbimi yakan buzlara seriyorum
ne ölü ne diri
ben seni her yaşamakta kendi içime biledim
kim şikayet eder söyle seni
şükrü zapt edemezken ruhumda
şimdi sen karanlık lale
hırçın menekşe
ve rengini güneşe bulayan beyaz
gel de bir ömür boyu
gözlerimde uyu.
bu kanımdaki yeni selvi
her derdimi yıkıyor ALLAH'ım
temiz kıldığın üç noktada
kim ala bilir söyle!
seni benden senden başka
ala bileme kendini benden
bana bağışla
bana bağışla...
ala bileme kendini
bana bağışla
bana bağışla...
yırtılmış kuşlar gibi
topraklara savuruyorsun beni
ayakları kırılmış umutlara bağlamadım seni
ne kadar dünya yıkılsa üstüme nafile
ben daha çok seviyorum seni.
daha çoklaşıyor içimde ki sızı
ve neşe ve her şey
ve sen
ve sen dahada ait oluyorsun bana
hiç dinmek bilmeyen
sulardan ateşlerden
yığılma üstüne yığılma
oluyor her sokak her dem.