Şiirler de uykuya dalıyor artık
Her gece aynı rüyada buluşuyorlar
Renkleri de görünmüyor çoktandır dünyamın
Sanki takılı kalıyor her şey o anda
O yaşanılamayan anda
Benden başka herkese yabancı gelen o anda.
Kelimeler artık yapmıyorlar görevlerini
Onlar da küstüler bana senden sonra
Konuşmayı bırak,
Dinlemiyorlar bile beni.
Ya şarkılara ne demeli
İntikamını onlar alıyorlar
merak etme.
Her ezgi bir zerre tuz oluyor sanki açık yaralarıma
Acı nedir öğretiyorlar kanata kanata.
Sadece onlar mı sence
Boş avuçlarım var üşüyen,
Bir de pembe şefkatleri özleyen saçlarım
En çok da onlar üzülmüşler olanlara
Bunları hiç anlatmıyorum bile
Anlatamıyorum ki.
Benim dışımda her şey
Bana sensizliği öğretti de
Bir ben öğretemedim kendime
Ve
İçimdeki sessizliğe sensizliği….
Kayıt Tarihi : 13.1.2009 16:31:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Demet Berberoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/13/uyu-22.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!