Uymaz Yar Şiiri - Süleyman Yılmaz

vurdu yine gönlüm karaya
usandım seni araya araya
yar diye duvarlara
duvarlar dile geldi senden ses yok hala

gönlüm bir gemi yüzer sularda
kasırga fırtına dolu okyanuslarda
batınca elimi uzattım kurtarsana
balina tuttu elimi taşıdı karaya

sen yoktun geceleri karanlığında
dilim fısıldadı yar bir baksana
mışıl mışıl uyursun sen uykuda
arılar soksun dilini
yar duymaz nasıl olsa

yine gönlüm çıktı seni aramaya
gözün kalmış lüks bir arabada
haberini aldım oturmuşsun bir makama
gör işte gönlüm güvenilmez koltuk diye bakana

yıllar sonra arkandan seslendim sana
nerde kaldı o poz çalımlar bana
senin de sürtmüşler yar duvarlara kafanı
sen de bastonb ben de baston
şükür kavuştuk yar