Uymayalım şeytana Şiiri - Yılmaz Arslan

İblis diye bir varlık, dolaşır dünyamızda
Çekip çevirir bizi zahirde, hülyamızda
O ne menem şey ise, bir adı da kör şeytan
İşlerimiz ters gider, görünse rüyamızda

Türlü oyunlar ile gelir bizi kandırır
Cennet burağı diye boz atına bindirir
Ha bugün der, ha yarın kurtuluşu beklerken
Felâket meydanına çaktırmadan indirir

Bütün kötülükleri hoş gösterir insana
Bir yaygara çıkarır, teşvik eder isyana
Hayır gördüğü yerde kükrer, gazaba gelir
Dindarları hiç sevmez, esef eder imana

Yeryüzünde yaşatmak istemez adaleti
Her zaman telkin eder haksızlığı, zülmeti
Helâl, haram demeden biz de ona uydukça
Kaldırır memleketten bolluğu, bereketi

Mazlumları hiç sevmez, zalimleri kayırır
Kadını kocasından bir celsede ayırır
Huzur görse bir evde, hemen kolları sıvar
Eğer gücü yetmezse yardımcılar çağırır

Biz sözüne uydukça bayram eder o lânet
Yıkılan değerlerden harap olur tüm millet
Nefret ile kin alır, merhametin yerini
İnsanlığın üstüne sağnak olur felâket

Tatlı muhabbetlere sezdirmeden el atar
Öfkeyi bal yaparken, sözlere sirke katar
Hiç olmadık bir şeyden cihan yanar tutuşur
Söndürmeye gidene altından körük satar

Yaptığımız işlerde uymayalım şeytana
Onun kışkırtmasıyla çıkmayalım meydana
O, felâket tellâlı, O, barışın düşmanı
Dünya savaştan batsa, yine doymaz o kana

Hiç kafa yormayalım, akıl ermez işine
Bir yolunu bulur da, takar bizi peşine
Yüce Mevlâ öğretmiş, kurtuluş çaresini
Besmeleyi çekersek, ateş dolar döşüne.