Uykuya Nefes Seren Ölüm Şiiri - Yeşim Deren

adem ile havva yaratıldığından beri var bu kaburga davası kan akıtan belalı sabahların gizinde tecavüze uğradı çocuk yanım günahı boynuma kilitli ellerin nakaratındayım salya sümük gırla gecenin sakladığı şehvet artıkları gün ışığında utancın cenderesine giriyor Jeyan zifiri dehlizlere sürükleniyorum korkak gibi sürtük gibi hangi adımda çarpık bastım bilmiyorum dağınık yatağın ortasında alfabesi kayıp kız rotasındayım sevin şimdi tumturaklı şiirlerin öznesi Jeyan duy sesimi sende onlardansın işte ağdalı dokunuşlarla bacaklarının arasına bilcümle esir olan adamcıklardansın bir kaldırımdan diğerine geçerken akıttığınız döller ölümle halvette aşk bu kadar ucuz mu Jeyan? ve şimdi sen kendini adam mı sayıyorsun sövgüler dilimin altında yara açtı bilesin tenim tenine dokununca gecenin efsununda tanrı sayıp fani bedenine secde ettim ki… aslında yıldızlar beni sana peşkeş çekiyormuş gözlerinin karanlığında aldandım Jeyan ve masumiyetim çingene bir kadının yüzüne saklandı oysa anasının rahminde yatan cenin kadar günahsızdım yüreğimde kadim bir sancının ıslığı var çınladıkça şarabi öfkem ayyuka çıkıyor öte dünyayı ister oldum tek korkum Araf harlı ateşin içinde nasırlı ayaklarımla darağacı gölgesini adımlarken günahlarımı yudumluyorum ölüm iki nefes ötede dehşetengiz durumdayım yani kelimelerimin kusursuz çığlığında büyücünün dil ucunda kehanet umut ise dilenci ağzında çürük diş ah Jeyan sen gayrımeşru döllerin mazgalları ağlatırken yaşıyor musun hala? ey yaşam üryan acıların dikeni bağrımda derme çatma mutluluklar gayya kuyusunda şeytan ver artık bana annemin göğsünde bıraktığım huzuru öldüm mü anne peki ölüler uykuda sayıklar mı? Yeşim Deren