Uykuya Kaçış Şiiri - Adil Han Talat

Ne garip bir huzurdur bu.
Geceleyin her yattığında yatağına,
Başını yastığa her koyduğun zaman,
Ne derdin kalıyor ne tasan.

Yorgan kollarına her aldığında seni,
Kurtulmanın yolu yok düşmüşsün bir kere ağına.
Beden yorgun,yorgan sıcak,
Dayanamayıp beden uykuya dalacak.

Unutursun herşeyi,bırakırsın geride,
Yatağa girmeden önce
Çıkardığın elbiselerinde kalır keder.
Ayaklarının sızısı bile burada diner.

Yorgun elbiseler askıda duradursun,
Beden yatakta göğe doğru kolan vursun.

Ne garip bir huzurdur bu.
Geceleyin her yattığında yatağına,
Başını yastığa her koyduğun zaman,
Ne derdin kalıyor ne tasan.

Bu huzur korkutuyor işte beni.
Ya gün gelir de,bu yorgun yürek,
Yeğlerse bu huzuru; savaşmaya,kavgaya,
Ve uyur da uyanıvermezse bir daha.

Sokak çocuklarının,
Tiner ve bali kokulu hülyaları
Yeğlemesi gibi lağım kokulu sokaklara,
Olur ya uyur da uyanıvermezse diye bir daha...