Uykusuzum Şiiri - İbrahim Atılmış

Sabah yine erken saat te ışıdı güneş
ve ben
parça bölük uykumdan
uyanamadan kalktım bu sabah.
Hava uykum gibi mahmur, gökyüzü uykum gibi bulutlu.
Çıkıp dolaştım o soğukta boş sokakta
bir aşağı bir yukarı.
Aklımın her yanında sen
ve nedenini bilmediğim
aslında
işime gelmeyen ayrılık.
Açık bir pastanede yaptım kahvaltımı
Gözleri açık bir tacirin ellerinden çıkma
bir poaça ve bir bardak açık çay.
Zaman geçmek bilmiyor bu sabah.
Aramıyorsun da beni kaç zamandır.
Öyle ya belki arasın birazdan az zaman geçsin hele!
Daha yeni uyanıyor çarşı esnafı
tek tek açılıyor dükkanlar.
Gazete arabası çoktan bıraktı da gazeteleri
Büfe sahibi daha gelmedi.
Ne zor şey şu beklemek?
Geceden sabahı, sabahtan geleceği,
gelecekten umudu bekleyip durduk ömür boyu.
Ben birde
yüreğimi beklettim sırf senin için yürek yarem.
Yüreğimde uykum gibi parça parça
Değer mi bilemem,
buna aramam da bir neden.
Saat sabahın dokuzu oldu
hayat hızla akmaya başladı her tarafta.
Ben yine masamın başında
bir çay ısmarlatıyorum yanımda ki kıza.
Deli dolu ama temizdir hani yüreği.
Tam saf denen tiplerden biri.
Ne deseler hemen kanı verecek serseri.
Ellerim yine sensiz, ellerim yine özlem dolu
arıyorum seni.
Sen hala aramadın farkında mısın?
Dalmışım içinde bulunduğum sayfalara
her biri yüreğin kadar beyaz,
her biri yüreğim kadar dolu.
Zaman ne çabukta geçmiş vakit yine akşam oldu.
Birazdan kalkıp giderim yine bir meyhaneye,
seni doldurur içerim geç vakte kadar.
Sanma ki sarhoş olurum,
sanma ki ben kendimde kaybolurum;
korkma ben yolumu bulurum.
asıl derdim ben bu gün nasıl uyurum?