S. Uykusuzum Şiiri - Enver Ertürk

Uyku tutmuyor.
Ne sıcak, ne soğuk, ne serinden..
Bilinen sebepten,
sensizlikten uyunmuyor.

Hani birlikte iken,
yanıma sokulur da birden..
Gün boyu yaşadıklarını,
düşüncelerini, sevinç ve tasalarını
bütün ayrıntıları ile anlatıp..
Kuşlar gibi şakırdın ya.

Kim demiş akşam altıdan sonra
bir şey yenmez diye.
Sohbet uzadıkça uzayıp,
gece yarılarına sarkınca..,
Midelerimiz sanki kazınıp,
had safhada acıkınca..
Akşamdan kalanları..,
Eğer yoksa kırıverdiğin dört yumurtayı
çabucak hazırlayıp yatağa taşırdın ya..
Her lokmayı zevkle çiğner,
çatala gelmeyenleri
ekmek içi ile temizler..
Sonra.., Nedir bu kilolar?
Su içsem yarıyor diye, söylenirdin ya.

Aslında fazlan eksiğin yoktu.
Sana her şey yakışıyordu.
Kimi aldığın kilolarla balık eti halin,
kimi zayıflayıp, akşama doğru
açık pencere aralığından süzülüp
giriveren serin yelin..,
Ve beline sarıldığı tül perdenin
ahenkle raks etmeleri örneği..
Salınıp yürüyüp,
aklımı başımdan alırdın ya.

Bazen seni şaka ile kızdırdığımda,
kocaman açılan,
devamında kısılan gözlerinle..,
Ben sana sorarım dercesine
dike dike bakardın ya.

Yüzümdeki en ufak değişiklikte,
kimi teselli, kimi öfke.. Benimle birlikte
beni kızdıranın üzenin,
cinsine cibilliyetine
dipten doruğa bir güzel söverdin ya.

Sen benim herşeyimsin.
Arkadaşım, dostum, sırdaşım,
hayatımı, gizlerimi, sırlarımı paylaştığım..
Geçmişim, şimdim, kararlı geleceğim,
gittiğin o kısacık seyahatle özlediğim..,
Ve sabırsızlıkla gelişini gözlediğim.

Dönüş için yoldasın,
her molada aramaktasın.
Sanki giden dönen benmişim gibi,
kavuşmamıza ne kadar kaldı diye sorarsın ya.
Bu ilginle beni kendine daha da bağlayıp,
kâlbimi..,
Avuçlarının arasında sımsıkı tutarsın ya.