Uykusuzluk
Bakıyor konsol aynasındaki ay
bir milyon mil öteye pencereden
(belki de kendisiyle övünerek,
ama asla, asla gülümsemeden)
ve ötesine uykunun ki belki
o bir uyuyandır gündüz vakti.
Bir başına bıraktı onu kâinat,
cehenneme git diyecek ona,
Bulacak o da ve yerleşecek
bir ayna ya da su kaynağına.
Sonra kuyuya atacak kaygısını
sarmalayıp bir örümcek ağına
tersyüz bir dünyaya atacak,
solun her zaman sağ olduğu,
gölgelerin hakikatte vücut,
uyanık durduğumuz gece boyu,
göğün şimdi derin olan deniz gibi
sığ olduğu, senin sevdiğin beni.
Elizabeth BİSHOP
Çeviri: Osman TUĞLU
Kayıt Tarihi : 24.2.2018 18:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
