Uykusuzluk deyimleri Şiiri - Ersin Şen

Tutsaktı esir yaşamak geceye
Alnına yazılmış en büyük bedduaydı
Zifir kara.
Katran mavimiydi
Yada
Akşamlar nasıl geçerdi
Kadmiyum sarıdan siyaha
Islak iki adet yeşilden olurdu göz yaşları
Sen olamasanda kururdu.

Paragraflar en büyük zalimlerdi
İki cümle arasında duran
Tüm eşitleri yok edense
Öznelerdi.
Şimdi tam ardında
Üç satır solunda adı yitmiş
Beş kahraman var
Adınla başlayan koşmalarına
Nereye varacağı belirsiz
Bir çaresizliktir benim özlemlerim.
Beş kahraman var eşitsizleri katleden
Tüm eşitlerime seni saklayan.
Her kelimelerine büyük başlayan

Hiç ister miydi
Ceviz ağacı tabut olmayı
Yada kim bilirdi
Bir gün toprağa dönen bedenlerin
Şarap testisi yapılacağını
Ceviz ağaçlarında taşınan.

Tutsaktı gece kara yaşamlara
Kara kayınlar sokağında
Kar a kıyanlar yokuşunda otururdu
Sesi olmayan ninniler
Acı türkülerse
Katledilmiş üzümler yolundan
Geçerek varırlar evlerine.
Ben seni beklerim hep bu saatte.
Susan hıçkırıklar vadisinde
Öğrenmeni dilerdim
Yoklukları.

Şimdi tam burasında sabah üstü mahrumiyetin
Gece altı bir yalnızlık kaynıyor
Namlu ağızlarında
Gözleri kör kızıdır
Reddedilmiş ayazlar seherin
Sense tatlı rüyaların bekçisi
Bilmedin kabusların nasıl bir kötü olduklarını