Uykusuzluk Şiiri - Sabri Gürbüz

Pencereme tırmanır
Lodosun yolcuları
Uyku davullara kaçar
Davulcunun tokmağı rüzgar

Uyku; bilmecenin es geçilmesi
Uyku; yalanın can çekişmesi

Hayaller ve gece
Korkularımı besliyor
Hele lodos
Elinden tutup gezdiriyor

Sabahı çağırın ezanlar
Uykumu güvenle teslim edeyim

Bir köpek sürüsünü arıyor
Bir çiçek rüzgara direniyor
Bir ışık kararsız, yanıp sönüyor
İçine doğru çekiyor karanlık

Gecede ışık bir leke
Yıldızlar gündüze açılan delikler

Yağmur başlıyor sonra
Musikiye ritim geliyor
Pencereler zorlanıyor
Kulaklarım şefi arıyor

Bir yatak ve çarşaf dağınık
Belli ki çok beklenmiş uyku

Asmalar incecik direniyor
Korukları yer yer kopuyor
Yapraklar yollarda ve henüz yeşil
Ağzıma bir türkü sokuluyor usulca
Yalnızlığı ve hasreti dayıyor boğazıma

Zaman hafıza kütüphanesinde
Maziden sahneleri izletiyor

Uykusuzluk bedenimi okşuyor
Beynim ise gide-gele isyan ediyor
Kalem ve kağıdı şartlıyorum elime
Gece mesaisindeki kelimeler yetersiz

Annemin ninnileri geliyor derinden
Hala şefkatli ve sımsıcak

Uykuyla sözleştiğimiz yere dönüyorum
Tavan dümdüz ve renksiz
Yolu uzun uykunun, hele bu havada...

(23-02-2002)