Bir şehir uykusuz, sokaklar sessiz ve yalnızlık ağır bir sis gibi çöküyor gecenin omuzlarına. Gözlerim tavana mıhlanmış, düşünceler zihnimin kıyısında gelip gidiyor.
Zamanın nerede başladığını, nerede bittiğini unuttuğum bu saatlerde, bir düş beliriyor yorgun göz kapaklarımın ardında.
Uykusuzluklarda uyuyan bir düş!
Biraz geç kalınmış, biraz erken alışmış.
Belki de zamansız bir yolculuğun ortasında yakalanmış. Bir gölge gibi süzülüyor hatıraların arasına, geçmişle geleceğin arasında ince bir çizgiye dönüşüyor. Sesini unuttuğum ama varlığını hissettiğim o düş, karanlığın içinde sessizce nefes alıyor.
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
yalnızlık, uykusuzluk, zamanın belirsizliği, acımasızlığına edebi metaforlar..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta