UYKUSUZ ŞAFAKLARDA
Karanlık dünyamda yalnız kaldığımda
Aşka nefret duyduğumda
Can dediğim dostu haykırdığımda
Çıkar arşı alaya sesim nare nare
Hülyalara daldığım bir anda
Tüm benliğimi sensizlik sardığında
Gül yüzünü sararıp solduğunda
Eriyor yüreğim pare pare
Hasretle kavrulduğum anda
Gözyaşı deryasına boğulduğumda
Sensiz uykusuz şafaklarda
Söyleyin dostlar gelsin yare
Kayıt Tarihi : 7.1.2010 02:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!