Uykusuz Gecenin Sesi Şiiri - Mehmed Sarı

Yok be gönlümün gülü
dün gece olmayıp bir türlü
uyuyamadım sıkıntıdan,
Sen git dedin ya
ipe gider gibi gittim yatağa
seni kıramadığımdan.
Hiç ayrılasım yoktu aslında
kalbinin kapısında
kanlı zincire vurulduğum
güzeller güzelinin karşısından.

Uzandım sırt üstü karanlığa
dikip gözlerimi evin damından
olmayıp göremediğim yapayalnız yıldızlara
kendi yalnızlığımı düşündüm uzun uzadıya...
Yıldızlar gibi kimsiz kimsesiz
duyumsadım yüreğimi
kulak verdim karanlığın dipsizliğine
in cin top oynuyordu dışarıda,
Pencere perdesinin yarığında
sokak lambalarının ölgün ışıltıları
ve kafamda
ve kalbimde
ve gözlerimin önünde
bomboş bir dünya...

Tıpkı ömrüm gibi düzensiz çalkantılı
ömrüm gibi taşkın ve nahoş,
Tıpkı duygularım gibi içli ve acı
tıpkı düşlerim kadar kırık dökük
tıpkı umutlarımca umutsuz ve boş...

Kayboldu tavanda gözlerim
Düşlerim yitidi tılsımını
bilinmezlikler karmaşasında
toslaya toslaya tutuculuklara...
Uzak ve ulaşılmaz bir sevda tınısı gibi
çınladı yüreğim dipten gelen bir acıyla kanayarak,
Düşlerimde ne varsa
doyum ve doyumsuzluklardan yana
yüreğinden toplayıp biriktirdiğim bugüne kadar
süpürüp götürdü gözlerimin pınarları çağlayarak...

Seni düşündüm
Eteklerinde
bahar kelebeklerince
çırpınan sevdalı duygularımı
ölüm döşeğinde can çekişen umutlarımı
ve şu doyumsuz dünyaya doymadan
geldiğim gibi gitmenin acılarını,
Bizi düşündüm
kızgınlıkları
kırgınlıkları
hastalıklı kuşkuları
hiç bir anlamı olmayan tutarsızlıkları
hiç bir güzellik içermeyen ve üstümüzde
kara bulutlar gibi dolanan ayrılıkları...

Uyuyamadım gül perim
Gece güne evrildi gün geceye yeniden
ama ben hep o bıraktığın yerdeyim...
Yanıyor gözlerim
alev almış çıra gibi kökünden
yanıyor yüreğim ateş düşmüş
yoksul harmanlarından daha beter,
Yanıyor ayaklarım, yanıyor ellerim...

Kuşlar
sabah şarkılarını unutmuşlar
kırgınlık iklimlerimizde ben yeni anladım
sabahları neden sevdayla doğmadığını güneşin,
Şafağı selamlamıyor artık seher yeli ağustosta
ve gün cehennem gibi biniyor sırtına yeşilin...

Uyuyamadım kırk yıldır yüreğimde
baharı beklercesine açılmadan kalan çiçeğim
Ayaklarım kırk yıllık sızlanışlarını taşımakta
dağ bayır sürünmemin aşkının ardısıra,
Kollarım yorgun balyozcu kollarınca
döküldü aniden iki yanıma,
Beynimde düşüncesizlik düşüncesiyle
çalkanmaktadır bir anarşi dünyası...
Ve çıkıp geldi yavaş yavaş
pasifik okyanusunun üstünden gün ışınları...

13/2/2015