Uykusuz Gecelerden Notlar

Uykusuzluk… Yine başucumda… sensizliğin acısını beynimde hissettirmek için bekliyor...Teslim oluyorum, gün ışıdığında bitecekse bu acı, bu gece son geceyse eğer, teslim oluyorum… Sabaha dek geceye arkadaş olmaya razıyım…
Yıldızlar sarmalamışlar geceyi… Karanlığı yırtmak istercesine… Bir umut olur belki mutluğu arayan bir çift göze…
Öylece bakıyorum… Aradığım veya beklediğim bir şey yok ki… yıldız kayıyor tek dileğim: bu gece uykusuzluğa kurban ettiğim son gece olsun..
Hani sen beni hiç yerine koydun ya… Hani sonrada sen hiç oldun… İşte bunu fark ettiğim andan beri seninleyken uyumadığım geceleri özlüyorum... Uykusuzluk hiç bu kadar yalnız olmamıştı… Ve geceleri hiç bu kadar duyulmamıştı yalnızlığım…
Sen beni yok saydın ya yok oldum bende… Bir gölge gibiyim şimdilerde… varlıkla yokluk arasında tereddüt eden bir gölge..
Anlamsızlaşıyor gün geçtikçe yaşanılası her şey... Bir bir yok oluyor beynimde…
Bir tek derinlemesine bir özlem var içimde çoğalan... Gün gün içime sığmayıp dışıma taşan…
Hâlbuki en nefret edilesi anıları bıraktın bana sen! Bugüne kadar tüm öğrendiklerimi yalanlamıştın... Ve tüm bildiklerimin yanlışlığını ispatlamıştın… Kızmıştım bende sana! Acımasızca katletmiştin doğru sandığım her şeyi... Ve yeniden yapılanmam için çekip gitmiştin…
Bir boşluktu sonrası… Yalnız aşılması gereken bir boşluk… Tutunamadım ben… özlemin o kadar çoğaldı ki... Kızamadım sana... Öfkemi yutkundum…
Şimdi sabahı bekliyorum geceyle birlikte… Bir yerlerde aynı yıldıza bakıyor olmayı diliyorum ve de kalbinin ucuyla da olsa hatırlanmayı…

20 şubat 2009 01:29